Śpisz sobie spokojnie po nieprzespanej nocy sylwestrowej, aż to ostry dzwonek do drzwi. Nie wiesz co się dzieje, otwierasz jedno oko, drugie oko, nadstawiasz uszu a tam dobiegają Cię zza drzwi słodkie dziecięce głosiki coś tam mamlące. Nie miej złudzeń.

Wstań szybko z łóżka, bo to właśnie przyszły do Ciebie noworoczne życzenia. A raczej słodkie głosiki cudownych dzieci, które przyszły rano powinszować. Najpierw więc zaopatrz się w pieniążek lub coś słodkiego, aby odpłacić pięknym za życzenia, potem ostrożnie otwieraj drzwi, aby nie zasypał cię w całości i twojego mieszkania cały wagon owsa. Teraz możesz się też zaopatrzyć już w miotłę.

Zwyczaj winszowania jest bardzo stary i ma wielkie tradycje. Teraz winszować już chodzą tylko dzieci i to nie często. Chyba najbardziej jest to zachowane na wsi lub w małych miastach. Dzieci winszują, czyli składają życzenia noworoczne, najczęściej w postali rymowanych wierszyków, przy okazji obficie sypiąc na próg czy raczej do sieni gospodarza ziarno – owsa lub pszenicy.

Jeden z wierszyków, jaki pamiętam, brzmiał tak: Leci pszczółka, miodek snuje, ja wam państwo, powinszuję. Byście państwo długo żyli a po śmierci w niebie byli. Piękne. Po prostu cudowne. A teraz można w końcu iść dalej spać,a raczej drzemać, dopóki kolejni winszujący nie zapukają do drzwi.
Mks

hastagi na stronie: