Szabat (szabas, sabat, sobota) – w judaizmie i tradycji chrześcijańskiej, ostatni (siódmy) dzień każdego tygodnia. W judaizmie i niektórych kościołach chrześcijańskich (adwentyści, część zielonoświątkowców i niektórych wspólnot protestanckich) obchodzony jako dzień święty – na pamiątkę biblijnego aktu stworzenia.

W dniu tym żydzi, wyznawcy judaizmu, mają obowiązek zaprzestania większości codziennych obowiązków, oprócz tych absolutnie niezbędnych do przeżycia. Zakazana jest więc wszelka praca zarobkowa, sprzątanie, gotowanie i podróżowanie na większe odległości. Nie wolno też w tym czasie nakłaniać innych ludzi do wykonywania tych obowiązków zarówno pośrednio, jak i bezpośrednio. Powoduje to, że w czasie szabatu obowiązuje zakaz korzystania z prądu (bo w elektrowniach pracują ludzie), z komunikacji publicznej, banków, taksówek, robienia zakupów, telefonowania itp. Tak surowa interpretacja obowiązuje jednak tylko we wspólnotach ortodoksyjnych żydów.

Szabat jest dniem zadumy, spokoju, modlitwy, wspólnego spędzania czasu w gronie najbliższych, oraz – co najważniejsze – dniem oczekiwania na nadejście mesjasza. Zgodnie z wierzeniami mesjasz nadejdzie, gdy w któryś szabat ani jeden żyd nie złamie żadnego z zakazów szabasowych. Jest to oczywiście bardzo mało prawdopodobne, jednak pobożni żydzi starają się ze wszystkich sił aby to nie oni byli tymi, którzy “popsuli” szabat.

Szabat zaczyna się o zmierzchu w piątek i trwa do zmierzchu w sobotę, jego godziny są więc ruchome i zależą od pory roku. Tradycyjnie w piątek przed zmierzchem zaczyna się uroczyste nabożeństwo piątkowe w każdej synagodze, po którym wraca się do domu na wieczerzę szabasową. W sobotę je się uroczysty, ale zimny obiad, po czym spędza się czas na modlitwach lub nauczaniu w synagodze.

Źródło: wikipedia.org

hastagi na stronie: